بنگاه های خرد و متوسط اصطلاحا به SME ها مشهورند و در عموم کشور ها بنگاه های خرد کمتر از 100 نفر نیروی کار و بنگاه های متوسط 100 تا 500 نیروی کار دارند. این بنگاه ها به دلایل گوناگون در بحران های اقتصادی آسیب پذیری بالاتری دارند و باید در کنار سیاست های حمایتی دولت ها، تصمیم های خود را با شرایط جدید منطبق کنند.

این بنگاه ها در ایران با اجرایی شدن برجام امید داشتند تا به طور کامل از شوک اقتصادی بحران سال های ابتدایی دهه خارج شوند. اما هنوز از شوک اقتصادی سال 1390 تا 1392 خارج نشده بودند که موج شوک جدید در ماه های پایانی سال 1396 قدرتمندتر از گذشته انتظارات مثبت در بسیاری از این بنگاه ها را به انتظارات منفی تبدیل کرد. از سال 1396 تاکنون بسیاری از این بنگاه های اقتصادی از صحنه خارج شده اند و بسیاری دیگر نیز با چنگ و دندان سعی در حفظ حیات اقتصادی بنگاه های خود دارند. مهم ترین خروجی این شرایط بیکاری بسیاری از شهروندان است که مشکلات عدیده اقتصادی و اجتماعی را به دنبال دارد. از سوی دیگر بنگاه های دولتی نیز گرفتار شرایط جدید هستند و در بسیاری از موارد ضعیف تر از بخش خصوصی عمل کرده اند. با این تفاوت که دولت پشتیبان این واحدهای اقتصادی است. حال سوال این است که اگر شرایط امروز را بپذیریم، بنگاه های کوچک و متوسط باید چه اقداماتی را برای بقای خود در اولویت قرار دهند؟ دولت دوازدهم چه سیاست های عاجلی را برای جلوگیری از فروپاشی این بنگاه ها باید به کار بگیرد؟ کارشناسان و فعالان اقتصادی در این پرونده باشگاه اقتصاددانان به این پرسش ها پاسخ داده اند.