روانشناسان و روانپزشکان برای تشخیص «معلولیت ذهنی» در افراد، قاعده و معیار روشنی دارند. معیار آنها درباره کم توانی یا ناتوانی ذهنی، «نقص در عملکرد ذهنی، مثل استدلال، حل مسئله، برنامه ریزی، تفکر انتزاعی، قضاوت، یادگیری تحصیلی و یادگیری از تجربه» است. معلولیت روحی-روانی به مراتب ناتوان کننده تر از معلولیت جسمی و ذهنی است. فرد در اینجا با وجود همه ظرفیت ها و توانمندی ها، مانند افراد ناتوان و محروم از «قدرت استدلال و حل مسئله و برنامه ریزی و تجربه اندوزی و عبرت آموزی» رفتار می کند. کشور بزرگ ما به برکت انقلاب اسلامی، دارای ظرفیت های کم نظیری شده که هرگاه درست به خدمت گرفته شده، معجزه های خیره کننده ای را رقم زده است. درعین حال بخش بزرگی از همین ظرفیت ها و توانمندی ها، معطل قفل شدگی ذهنی برخی مدیران است. خود تحریمی و خودزنی از همین جا آغاز می شود.