ابزار مشتقه به معنای ساده به قراردادی گفته می شود که قیمت آن بر مبنای دارایی یا رویدادی به نام دارایی یا رویداد پایه تعیین خواهد شد.

تاریخ ابزار مشتقات با تعریف تئوریک یاد شده به زمان قرون وسطا و بین النهرین برمی گردد. گفته می شود در آن زمان پادشاه طی حکم حکومتی اربابان (صاحبان زمین) را مجاب می کرد تا طلب خود را از کشاورز در صورت عدم بارندگی کافی(رویداد) و در نتیجه برداشت نامناسب محصول به کشاورز ببخشند. در واقع این حکم حکومتی در ادبیات مالی مانند قرارداد اختیار فروشی است که از طرف پادشاه به کشاورزان داده شده است. با گذشت زمان نیاز مبرا شدن از عدم قطعیت ها و پوشش ریسک بیش از پیش شد و به پیشرفت در قراردادها انجامید و در قرن بیستم به اوج خود رسید.