یکی از مهم ترین شاخص هایی که باید در سیاست گذاری حمل و نقل در نظر گرفته شود، سهم هزینه های حمل و نقل از کل هزینه های خانوار است. بنابراین تحول و توسعه حمل و نقل در کشور باید طوری انجام شود تا هزینه های خانوار را به طور مستقیم یا غیرمستقیم تحت تاثیر قرار ندهد. در کشور ایران، سوخت بنزین دو کارکرد متفاوت دارد. کارکرد اول آن مربوط به مصارف خودروها و موتورسیکلت های شخصی است و کارکرد دوم آن در خودروهای عمومی و باری نظیر تاکسی ها، وانت ها و کامیونت ها. در نتیجه هر تغییری در نحوه تخصیص و قیمت گذاری بنزین، یک اثر مستقیم و یک اثر غیرمستقیم بر هزینه های خانوار خواهد داشت که از این رو باید برای این دو بخش مختلف، دو نوع سیاست مجزا در نظر گرفت.