در همه موارد و تا زمانی که حکومت برجاست، قدرت قانون گذاری قدرت برتر است؛ زیرا هر آنچه تعیین کننده قانون برای دیگری است ناگزیر باید برتر از او باشد. از آنجاکه قانون گذار نمی تواند قانون گذار باشد مگر آنکه حق قانون گذاری، تفویض قدرت اجرایی و تجویز مقررات برای همه بخش ها و اعضای جامعه را داشته باشد، ناگزیر باید قدرت برتر بوده و همه قدرت های اعضا و بخش های دیگر جامعه از آن نشات بگیرد و مطیع آن باشد.