واژه هدایت نقدینگی به طور مکرر در لسان مقامات کشور تکرار می شود. منطق نهفته در پس این پیشنهاد این است که حجم نقدینگی عظیم کشور را که می تواند آثار مخربی به ویژه به شکل حملات سفته بازانه داشته باشد، به بخش های مولد اقتصاد کشور که نیازمند نقدینگی هستند، هدایت کنیم. خب، ظاهر پیشنهاد حرف حساب به نظر می رسد. پس اشکالش چیست؟

مشکل اصلی، خطای فاحش در تصور پیشنهاددهندگان از نقدینگی است. نقدینگی یعنی سپرده های بانکی (به علاوه اسکناس). عامه مردم، مقامات سیاسی و حتی برخی اقتصاددانان فکر می کنند سپرده ها یا همان نقدینگی، پولی است که ما نزد بانک برده ایم و حالا در اختیار بانک است، پس می توان به تخصیص