قلب ارگان مهم پر فعالیت، ولی کوچک بدن است که هرگونه تغییر در فعالیت آن موجب ناراحتی های عمده ای در انسان می شود. به صورت کلی عمده بیماری های قلب را می توان به دو دسته تقسیم بندی کرد: تغییر در ریتم و فعالیت الکتریکی قلب و تغییر در عضلات و ساختمان آن.

تغییرات ریتم قلب هم در دو دسته تند و کند شدن ریتم طبقه بندی می شود که هر کدام عوارض خاص خود را ایجاد می کند. علائم تغییر ریتم قلب می تواند سرگیجه، احساس تپش و ناراحتی در قفسه سینه، ضعف، بی حالی، تنگی نفس یا سنکوپ باشد. تعداد نرمال ضربان قلب در حالت استراحت حدود 70 تا 80 ضربه در دقیقه است که فعالیت، مصرف قهوه، چای و استرس می تواند در افراد سالم تعداد ضربان قلب را بالا ببرد.

در ورزشکاران حرفه ای تعداد نرمال ضربان قلب از حد معمول افراد جامعه پایین تر است که این میزان حدود 50 تا 60 ضربه در دقیقه است. در خواب تعداد ضربان قلب افراد کاهش می یابد و تب می تواند تعداد ضربان قلب را افزایش دهد، اما به طور معمول هیچ فرد سالمی ضربان قلب خود را حس نمی کند. احساس ناخوشایند تپش قلب در حالت استراحت می تواند بیانگر تغییر در ریتم قلب باشد که بهترین برخورد با این وضعیت در صورت تکرار و ادامه دار بودن، گرفتن نوار قلب و تفسیر آن توسط پزشک است. گفتنی است استفاده از داروهای کاهنده تعداد ضربان قلب -که بعضا به عنوان داروی ضد استرس شناخته می شوند-بدون تجویز پزشک می تواند خطرناک و آسیب زننده باشد.

دسته دیگر از مشکلات قلب، آسیب ساختمان قلب است که به صورت معمول در افراد بالای 40 سال ایجاد می شود و مربوط به تنگی عروق تغذیه کننده عضلات قلب است که در اثر رسوب چربی در عروق کرونر و ایجاد پلاک است. علائم معمول این وضعیت، درد قفسه سینه است که در زیر جناغ قفسه سینه همراه فشار حس شده و به دست چپ بیمار منتشر می شود. این درد همراه تعریق سرد، تهوع و استفراغ است. البته امکان دارد حملات قلبی بدون همراهی همه این علائم با یکدیگر نیز ایجاد شود؛ مثلا در افراد دیابتی ممکن است درد شدیدی در قفسه سینه ایجاد نشود، ولی عوارض عمده قلبی خود را با ضعف و بی حالی ناگهانی و حالت تهوع یا تعریق نشان دهد. به دلیل ماهیت خطرناک بیماری های این ارگان مهم، باید هرگونه علائم ا شاره شده جدی قلمداد شود و در یک مرکز درمانی مورد بررسی قرار گیرد.