تلفن همراه ندارد و این یکی از عجایب روزگار است. چند بار به موبایل پسرش زنگ زدم، اما موفق نشدم با او صحبت کنم. چند بار هم شماره منزلش را گرفتم اما خانه نبود. از خوب حادثه دیروز که زنگ زدم خودش تلفن را جواب داد و گفت: آمده ام روی پشت بام تا مطلبی را بنویسم و تلفن خانه را با خودم آورده ام که گم نشوم و اعضای خانواده بتوانند پیدایم کنند… مرتضی اسفندقه آدم خاصی است؛ باید با او هم صحبت شوی تا بفهمی چقدر سرگرم خودش است، چقدر درون خودش را می کوبد و می سازد تا به شکلی درآید که دلخواهش است. گفت وگویم با این شاعر و مجری برنامه های ادبی تلویزیون را بخوانید شاید شما هم به اندازه من از آن لذت ببرید. . .