همین اول ماجرا نامش را بگذاریم آقای دوست. نباید اسمش را بنویسم. این خواسته خودش است. می خواهد تمام تلاشش را به کار بگیرد تا پاسپورتش نزد خودش بماند و به فهرست سیاه آنهایی که مدتی اجازه سفر ندارند، نپیوندد. نامش را می گذاریم آقای دوست، اما شما گوشه ذهنتان بدانید نامش خیلی آشناست. نامش لااقل برای ما ایرانی ها با هر دین و مسلکی آشنا و زیباست و گوشه ای از قلبمان را به خود اختصاص داده است. نامش شاید او را این همه به عشق کربلا گره می زند، اما نه… آن طور که می گوید آنها قافله ای هستند که با هر نامی در راه عشق تن به خطر می دهند، تازه این که خطر نیست، این بازی شیرین عاشقی است…