بیماری سلیاک یک بیماری خودایمنی است. مبتلایان به این بیماری نسبت به گلوتن حساس هستند، به گونه ای که با مصرف غذاهای حاوی گلوتن، سیستم ایمنی بدن آنها به تخریب پرزهای انگشتانه ای روده کوچک که محل اصلی جذب مواد غذایی است می پردازد. متاسفانه با تخریب این بخش از روده کوچک بیمار دچار سوء جذب مواد مغذی و عوارض آن خواهد شد. کم خونی ناشی از کمبود آهن یا کمبود اسید فولیک که به درمان های رایج کم خونی پاسخ نمی دهد، کمبود ویتامین های B12، D وکلسیم همگی از عوارض سوء جذب مواد مغذی است. گلوتن در گندم، ذرت و محصولات آنها وجود دارد، حتی برخی از داروها نیز حاوی گلوتن هستند.

آمارها نشان می دهد نیم تا یک درصد مردم در کشور مبتلا به سلیاک هستند. اما آنچه باید مورد توجه قرار گیرد این است که این بیماری در همه سنین دیده می شود و نمی توان گفت که نشانه های آن در سنین کودکی نمایان می شود. در بسیاری از موارد دیده شده است که برخی از مبتلایان در دوران کودکی نشانه خاصی نداشته اند اما بیماری خاموش آنها در سنین بالاتر بروز کرده است. از میان نشانه های این بیماری هم می توان به دل درد، تغییر اجابت مزاج و علائم پوستی اشاره کرد که به دلیل مصرف گلوتن اتفاق می افتد.

در پاسخ به سوال دوم شما هم باید بگویم که بله، حذف گلوتن از تغذیه این بیماران سبب بهبود کیفیت زندگی آنها می شود، بنابراین توجه به این مساله از ضروریات زندگی مبتلایان به سلیاک خواهد بود. خوشبختانه برخی از شرکت ها، شیرینی، نان و شکلات فاقد گلوتن تولید می کنند. البته در حال حاضر داروهایی هم در بازار وجود دارد که بدون گلوتن است و مصرف آنها برای مبتلایان به سلیاک مشکلی ایجاد نمی کند.