دلفین یکی از گونه هایی است که قربانی صنعت گردشگری می شود. از یک سو صید دلفین برای دلفیناریوم باعث آسیب رسیدن به گله های دلفین می شود و از سوی دیگر گیر کردن دلفین ها در پره قایق های گردشگری که در ایران هم نمونه هایی از آن را شاهد بودیم، به جمعیت دلفین ها لطمه می زند.

براساس برخی آمارهای ارائه شده از سوی سازمان حفاظت محیط زیست ایران، به ازای هر هزار گردشگر در آب های قشم یک دلفین با پره قایق های گردشگری برخورد کرده و از بین می رود. دلفین های دلفیناریوم هم که بخش دیگری ازصنعت گردشگری را فعال می کنند، سرنوشت پر غصه ای دارند.

مطالعات نشان می دهد دلفین هایی که برای دلفیناریوم صید می شوند،در استخرهای مصنوعی افسردگی می گیرند. عمر آنها که در طبیعت حدود 50 و گاهی تا 90 سال است در اسارت به 25 سال می رسد.

دلفین های بازیگوش که در آب های آزاد مدام در حال جنب و جوش و بازی هستند، از جنب و جوش در دلفیناریوم لذت نمی برند بلکه به دلیل برخورد با سطح سخت لبه استخرها، درد می کشند. آنها گرچه با حرکت دست مربی حرکات نمایشی انجام می دهند و با تلقین گردانندگان دلفیناریوم از این نمایش ها لذت می برند، اما درواقع به دلیل گرسنگی طولانی قبل از اجرای نمایش، با حرکات دست مربی جابه جا می شوند تا شاید به غذا دست یابند.

دلفیناریوم در واقع شکنجه گاه دلفین به شمار می آید، اما در جریان تبلیغات برای افتتاح این محیط ها کمتر به ابعاد منفی راه اندازی این مراکز تفریحی و درد و رنجی که حیوان در حین آموزش و انتقال به دلفیناریوم تحمل می کند، اشاره می شود.