با وجود آنکه از مجلس دهم به دلیل روی کار آمدن با مشارکت بالای مردم، انتظار بیشتری برای عملکرد منسجم و تشکیلاتی می رفت، اما با گذشت حدود دو سال و نیم از عمر آن، نتوانستیم این مهم را عملی کنیم. دلیل آن است که با وجود حضور دو جریان مشخص در انتخابات و حمایت جریان اصولگرایی و اصلاح طلبی از نامزدهای انتخابات مجلس شورای اسلامی، بسیاری از نمایندگان در بدو ورود به دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، از التزام به خاستگاه آرای مردم با بی اعتنایی عبور کردند. این امر بیش از همه آن زمان آشکار شد که افراد با قرارگرفتن در فهرست امید به پارلمان راه یافتند، اما پس از انتخاب، در گروهی میانه قرار گرفتند که منافع آنها را به سمت رویکرد فراکسیون امید(اصلاح طلبان) یا فراکسیون ولایی (اصولگرایان مخالف دولت) هل می داد؛ گروهی که خود را اصولگرایان میانه رو یا متعادل می خوانند.