مردم معمولی یوآن و دیگر ارزها را منبعی برای حفظ دارایی های خود می دانند. آنها آموخته اند که به دولت و پول آن- وون- اعتماد نکنند. همزمان، آنها یاد گرفته اند که تجارت و پس انداز با یوآن می تواند آنها را از پیامدهای غارت و چپاول و بی کفایتی های آینده دولت در امان نگه دارد. همچنین، قیمت گذاری بازار سیاه بر وون در مغازه ها و رستوران ها درحال تبدیل شدن به نرخ رایج بازار است. وجه دیگر زندگی در کره شمالی این است که همگان از معدنچی تا معلم مدرسه یک زندگی اقتصادی دوگانه دارند یعنی بسیاری در وقت اضافه شان برای پول در آوردن یا درگیر کارهایی هستند که پول نقد به دنبال دارد یا در فعالیت های بازاری حضور دارند. پلیس منتظر فرصت برای دریافت رشوه است و بسیاری از کارمندان دولت با دزدیدن اموال محل کار به دنبال کسب پول بیشتر یا صرف آن برای رفع نیازهای خود هستند.