تابلوی «دکتر گاشه» اثر ونسان ونگوک، یکی از 5 تابلوی گرانقیمت نقاشی جهان است. ونسان ونگوک که به خاطر کاربرد خاص رنگ در تابلوهای خود و همچنین زیبایی بسیار جسورانه و تا حدی خشن و البته احساس نابی که در کارهایش می ریزد، شهره است؛ نقاشی که تاثیر غیرقابل انکار بر هنر و هنرمندان بعد از خود گذاشت. ونگوک در دوران زندگی اش نقاشی گمنام بود که بواسطه رگه های روان نژندی که در رفتارهایش داشت، بیشتر اوقات در انزوا به سر می برد. هنرمندی که در طول حیات هنری خود تنها توانست یک تابلو آن هم به ثمن بخس بفروشد؛ در حالی که در دهه های بعد (و تا همین حالا) مجموعه داران و موزه ها و گالری های بزرگ دنیا به خاطرش سر ودست می شکنند و حاضرند میلیونها دلار برای هر یک از تابلوهایش بپردازند. «دکتر گاشه» تابلویی است که ونگوک در آخرین سال زندگی اش آفرید. در مقطعی که او برای ونسان به دنبال خانه ای بود تا بعد از ترخیص از بیمارستان روانی بتواند در آن سکنی گزیند. دکتر گاشه در واقع پزشک معالج ونسان بود. ونگوک در ابتدا با گاشه نمی ساخت و رابطه اش با او خوب نبود. اما بعدتر رابطه اش با او بهبود یافت و کار به جایی رسید که درصدد برآمد تا تصویر این پزشک را در تابلویی جاودان کند. ونگوک در نامه ای به خواهرش ویلهلمینا نوشته بود: «دکتر گاشه یک دوست واقعی است، آنقدر از نظر بدنی و فکری به هم شبیه هستیم که او را مثل برادرم می دانم.»در بیمارستان روانی ونگوک به نقاشی از چهره دکترش فکر کرد و نقاشی دکتر گاشه حاصل همین دوره بوده است.