در سال های گذشته موضوع تغییر و تحول در اصناف یکی از اصلی ترین دغدغه های فعالان صنفی بوده است. در این رابطه نیز افراد زیادی اظهار نظر کرده و حتی برخی در حیطه صنف خود دست به اقداماتی تحول خواهانه نیز زده اند؛ اما ظاهرا اظهارنظرها در حد حرف باقی مانده و اقدامات هم نتایج زیادی به همراه نداشته، هر چند بعضا شاهد تغییرات و تحولات موضعی در برخی از صنوف، واحدهای صنفی، شیوه های تجارت و… بوده ایم.

آنچه از این موضوع بر می آید، این است که به نظر می رسد تغییراتی که از طریق یک عامل بیرونی به اصناف دیکته شده هیچ گاه نتیجه نداده، اما تغییراتی که افراد صنفی ضرورت آن را تشخیص داده اند، بدون هیچ اجبار یا