تداوم تظاهرات در فرانسه در روزهای اخیر و گسترش آن به سراسر این کشور سبب شده توجه رسانه ها و نیز کارشناسان سیاسی به این رویداد جلب شود. در فرانسه تظاهرات خیابانی و تخریب اموال عمومی چندان غیرمعمول نیست؛ اما برخی کارشناسان معتقدند آنچه اکنون در فرانسه در جریان است با تظاهرات های معمول تفاوت دارد.

نکته نخست این است که جلیقه زردها به هیچ جناح سیاسی یا اتحادیه کارگری وابسته نیستند و رهبر مشخصی ندارند. آنها اواسط ماه پیش برای اعلام مخالفت با برنامه مالیاتی جدید مکرون به خیابان ها آمدند؛ اما خیلی زود تظاهرات به خشونت کشیده شد و گسترش یافت. همچنین هماهنگی های این تظاهرات در اینترنت صورت گرفته است.

نکته دیگر این است که اعتراض ها اکنون به شخص رئیس جمهوری و برنامه های دولت رفاه معطوف شده و مردم خواهان استعفای مکرون هستند. به باور آنها، او به خواست و نیازهای فوری مردم بی توجه است و رئیس جمهوری ثروتمندان است. مشاوران مکرون از او خواسته اند انعطاف نشان داده و اعلام کند بخشی از درآمد حاصل از افزایش قیمت سوخت را صرف رفاه حال طبقات فقیر جامعه خواهد کرد.

کارشناسان سیاسی معتقدند با آنکه سیاست های دولت فرانسه معقول است؛ اما مردم فرانسه که شاهد کاهش قدرت خرید خود هستند مایل نیستند برای تحقق اهداف زیست محیطی مکرون فشار بیشتری را تحمل کنند. در واقع بخشی بزرگ از مردم فرانسه اکنون برای تامین نیازهای اولیه خود دچار مشکل هستند. موضوع مهم دیگر این است که مکرون تمایلی ندارد برنامه های زیست محیطی خود را کنار گذارد؛ زیرا چند ماه دیگر انتخابات پارلمان اروپا برگزار می شود و او به رای هواداران محیط زیست بسیار نیازمند است.

به رغم موافقت مکرون با برخی خواسته های معترضان، در مطالب حاضر به علل تظاهرات سه هفته اخیر فرانسه، ریسک هایی که این ناآرامی ها برای فرانسه و اروپا دربردارد، گزینه های پیش روی مکرون و وضعیت شکننده اقتصادی و اجتماعی فرانسه اشاره شده است.