مهیار علیزاده، آهنگساز و نوازنده گفت: متاسفانه در ایران چون مردم هم سواد عمومی هنری زیادی ندارند و بهترین چیزهایی که شنیده اند موسیقی های سخیف لس آنجلسی بوده است، فکر می کنند آنچه در آنجا می شنوند چیز درستی است و در کنارش هم بیشتر حاشیه دوست دارند و دیدن سوپراستارها را.

در غرب هیچ کدام از خوانندگان اپرا و هیچ کدام از سولیست های اپرا، سوپراستار نیستند و طرف با بهترین کیفیت در سالن اپرای شهر وین کنسرت می دهد؛ اما سوار دوچرخه اش می شود و به خانه می رود. اینجا سوپراستارها سوار بر مازراتی از سالن بیرون می آیند و کلا سیستم مان با هم فرق می کند. ما خط دیگری را می رویم و آنها خط دیگری را. او همچنین گفت: در ایران اما چون در بحث هنر همه در یک سال، دو سال اول استاد می شوند این داستان وجود دارد و بازیگرانی را داریم که آلبوم می دهند؛ در صورتی که اصلا بلد نیستند بخوانند و زحمت یک سال کلاس رفتن را به خود نداده اند. نام پروژه شان را هم می گذارند کنسرت- نمایش و می گویند در حال اجرای اپرا هستیم؛ در صورتی که فایل های صوتی و تصویری شان را که می بینید، خنده تان می گیرد و اگر مثلا مهمانی خارجی داشته باشید به هیچ عنوان به او پیشنهاد نمی دهید که به تماشای «بینوایان» بنشیند. چون قطعا بعد از دیدنش می پرسد این چه بود؟! و شما یا باید بگویید اپرا یا کنسرت- نمایش یا تئاتر موزیکال و او دیده است که سوپراستارهای ایران روی صحنه در حال خواندن هستند؛ اما در مجموع، در تمام اثر یک نت ژوست نخوانده اند!