افادات فرهنگی استاد فرهیخته، جناب آقای محمدعلی موحد برای ملت شریف ایران، همانند برخورداری زادگان خاک از سایه درخت تنومندی است که ریشه در خطه آزادمردان دلاور آذربایجان قهرمان دارد. همه جای ایران زمین را دلارامی و حیات می بخشد.

سایه این درخت مینویی نه تنها زمین اهورا آفرینش را درنوردیده، بلکه زمان تاریخ ساز و صیرورت تاریخ ساخته را نیز در برگرفته و به گونه ای عصاره فرهنگ و تمدن ملت پایدار، برازندگی جاودانه پیدا کرده است و شگفتی در این است که آن «آیت خجسته» پس از نود و چند سال بالندگی هنوز جوانی و سرزندگی و نویابی و نوبخشی خود را از دست نداده است و هرگاه به سخنگویی و سخن نگاری می پردازد بی اختیار ارادتمندان خود را برآن می دارد که بگویند «غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ».

محمدعلی موحد ادیب است، حقوقدان است، اهل عرفان است، با مولوی دمساز است، هنرشناس است. سیاستگر نیست اما سیاست شناس است، وطن دوست است، آزادی خواه است و نفت و مسائل علمی، فنی و حقوقی آن را بدرستی می شناسد.

در این روزگار وانفسا «خواب آشفته نفت» را که بلای جان ایرانیان و طلای حیات غارتگران سلطه طلب است را بخوبی«تعبیر می کند.» و بدرستی «شاهنامه آزادی» را می شناسد و الهامات ملی و راهگشای آن را با دقت تمام به نگارش درمی آورد. او مصدق را می شناسد و می شناساند و نوشته هایش برای نسل امروز ما و نسل های آینده از معتبرترین سندهای دفاع از استقلال ایران است.

نگارنده که خود را یکی از کوچک ترین شاگردان نهضت ملی ایران می داند و با آثار گوناگون محمد علی موحد در رشته های مختلف به اندازه وسع و درک خود بهره برداری کرده است با قدردانی فراوان از ایشان و در سپاس از آفریدگار پاک و بی همتا که توفیق برخورداری لازم را به او عنایت کرده، آن مرد بزرگ متعهد و مبارز، دانشمند و دانش پرور را چونان بسیاری از بزرگان « السابقون السابقون» در زمره«مقربون» بارگاه حقیقت و حقیقت گویی دانسته و با همه وجودم او را حکیم محمدعلی موحد می شناسم و سعادت و به روزی معظم له را همواره

آرزومندم.