گسترده ترین اقدام نظام مند دولت پهلوی در فرآیند اعمال لباس متحدالشکل، تغییر رسمی و دستوری لباس سنتی به کت و شلوار و کلاه متحدالشکل پهلوی برای تمام مردان ایران در دی ماه 1307خ/ 1928 م بود. این قانون هشت طبقه از درجات مختلف روحانیون مسلمان و غیرمسلمان را مستثنی کرده بود و در صورت عدم اجرا، خاطیان به جزای نقدی یا حبس محکوم می شدند. عبدالحسین تیمورتاش (وزیر دربار وقت) و محمدعلی فروغی (نخست وزیر وقت) از نظریه پردازان و سیاست گذاران عمده این طرح بودند. بخشی از نامه محرمانه فروغی از استانبول به تیمورتاش، به تاریخ 8 اردیبهشت 1307خ، انگیزه های این دو سیاستمدار را در باب این قانون، چند ماه پیش از تصویب آن، نشان می دهد: