امروزه یکی از مهم ترین مسائل شهرداری ها به ویژه شهرداری تهران، بحث تامین منابع مالی برای اداره شهر است. پس از تصویب قانون «خودکفایی شهرداری های کشور» در دهه 60 ، کمک های دولتی به شهرداری های کشور کم و کمتر شد و از آنجا که هزینه های شهرداری های کلان شهرها تحت تاثیر رشد فزاینده جمعیت شهری سال به سال صعود کرد، شهرداری ها مجبور شدند جای خالی اعتبارات دولتی را با منابع سهل الوصول تامین کنند که در این مسیر عمده شهرداری های کشور از جمله تهران و سایر شهرهای بزرگ به سمت دریافت نوع مخرب عوارض ساخت وساز حرکت کردند. از این رو وضعیت امروز شهرداری های شهرهای بزرگ به جایی رسیده است که منابع مستمر و پایدار آنها تا حدی کاهش یافته است که حتی کفاف هزینه های دائمی کلان شهرها را هم نمی دهد.