مهر 57 با اعلام حکومت نظامی، یک سرگرد به تحریریه «اطلاعات» آمد و در اتاق شیشه ای که محل برگزاری شورای دبیران بود، نشست. او از حکومت نظامی مامور شده بود که بیاید تیترهای روزنامه را کنترل کند. این اولین بار بود که این اتفاق رخ داده بود و ما اصلا نمی دانستیم که یک نفر را هم به روزنامه کیهان فرستاده اند. در واکنش به حضور او در تحریریه تصمیم گرفتیم تا همه با هم او را «هو» کنیم. پس از این جریان بچه های کیهان زنگ زدند و ما متوجه شدیم سرهنگی را نیز به تحریریه آنها فرستاده و آنها نیز با یک حرکت نمادین به حضور او اعتراض کرده اند. رحمان هاتفی از کیهان با من تماس گرفت، اوضاع را جویا شد و دعوت کرد که به تحریریه کیهان بروم تا تصمیمی بگیریم.

او همیشه معاون سردبیر کیهان بود؛ از دوره دکتر مهدی سمسار تا دوره امیر طاهری همیشه مغز متفکر کیهان بود و رهبری فکری تحریریه را بر عهده داشت. رحمان دوست صمیمی ام و برادر دوست هنرمند تئاتری ام صادق هاتفی بود. به محض ورود به تحریریه کیهان، بچه ها بلند شدند و دست زدند. به همراه برخی از دوستان به اتاق شورای دبیران رفتیم. بنابراین شورایی با حضور نمایندگان سه روزنامه اطلاعات، کیهان و آیندگان در تحریریه کیهان تشکیل و نوشتن بیانیه اعتصاب به من سپرده شد. همان جا نوشتم، هر 10 نفر آن را امضا کردند و قرار شد از روز آینده دیگر روزنامه ها منتشر نشوند. محمد بلوری از روزنامه «کیهان»، جواد طاعی و فیروز گوران از روزنامه «آیندگان» و… از جمله افراد حاضر در این شورا بودند. در کل می توان گفت به غیر از درصد کمی، تمام مطبوعات کشور با این جریان همراه شدند. آن زمان مدیران مسوول هم تحت تاثیر ما روزنامه نگاران بودند و نیروی عظیم ما باعث شد تا مخالفتی نکنند.

در ادامه این جریان محمدعلی صفری، نعمت ناظری و بهشتی پور پیشنهاد دادند که بهتر است به این جنبش اعتراضی جنبه سندیکایی بدهیم که فقط به چند روزنامه محدود نشود و کل مطبوعات، روزنامه نگاران، عکاس های خبری و کارکنان و کارگران را شامل شود. بنابراین تمرکز اعتصابات را به سندیکا منتقل کردیم و به دنبال این کار، وزیر اطلاعات وقت درخواست داد که با هم مذاکره کنیم. ساعت ها جلسات متعددی را در نخست وزیری با حضور شریف امامی، منوچهر آزمون (مشاور اجرایی) و محمدرضا عاملی تهرانی (وزیر جهانگردی و اطلاعات) برگزار کردیم. آنها یکسری از شرایط ما را قبول کردند؛ ولی شرط اصلی را نپذیرفتند. ما هم در جلسه ای که با سندیکا داشتیم به این نتیجه رسیدیم که تا زمانی که با همه درخواست های ما موافقت نشود، اعتصاب ادامه خواهد داشت.