این روزها می توان بیلبوردهای تبلیغاتی کوریولینک و تصاویر مردمی را که از موبایل در رسانه های دولتی استفاده می کنند، در پیونگ یانگ دید. این شبکه با داشتن دو و نیم میلیون مشترک، دیگر در قرق نخبگان سنتی نیست، بلکه برای طبقات درحال ظهور تاجر و سوداگر هم قابل دسترس است. تماس های بین المللی و دسترسی به اینترنت همچنان مسدود است اما حداقل این است اکنون مشاهده مردمی که تماس تلفنی برقرار می سازند و پیام های متنی ارسال می کنند به امری معمول تبدیل شده است. اکثریت پیونگ یانگی های 20تا50 ساله تلفن همراه دارند هرچند، فقدان دسترسی به اینترنت از ارزش آنها می کاهد.