برای خیلی ها، قهرمان داشتن یک ضرورت است، مثل نفس کشیدن. انگار بدون قهرمان، زندگی شان چیزی کم دارد. مربوط به حالا هم نیست، این حکایت از کودکی و نوجوانی همراه آنهاست. مثلا دهه شصتی ها معمولا همین جوری اند. دوست دارند در دوره های مختلف زندگی شان، قهرمان داشته باشند. قهرمان ها برای دهه شصتی ها خیلی زود متولد می شدند، نقش شان را بازی می کردند و بعد از مدتی جایشان را به قهرمان های بعدی می دادند. می رفتند، اما در چشم برهم زدنی