در تعریف ساده می توان آسیب های اجتماعی را به معنای زیر پا گذاشتن هنجارها و قوانین و رفتاری دانست که با انتظارات عرفی و عمومی جامعه همخوانی ندارد. از انواع آسیب های روانی، اجتماعی، خانوادگی و سایر آسیب ها، آموزش و پرورش عرصه بروز و ظهور و خاستگاه برخی آسیب های اجتماعی بوده است. همواره می توان منشا برخی آسیب ها از جمله افت تحصیلی، اختلال یادگیری، مهارت های ارتباطی و… را در آموزش و پرورش یافت. در نگاه فلسفی آموزش و پرورش باید محلی برای مهارت آموزی و عامل پیشگیری از آسیب های اجتماعی باشد، اما در واقعیت آموزش و پرورش با فاصله گرفتن از رسالت ذاتی و فلسفی خود گاهی مولد و گاهی تشدید کننده برخی آسیب