از سوم بهمن ماه 1307 هجری سازمان قضایی ویژه ای به نام «دیوان کیفر کارکنان دولت» آغاز به کار کرد که در تاریخ ایران یک انقلاب اداری به شمار آورده شده است.علی اکبر داور، وزیر دادگستری وقت، خوشنام ترین قضات وقت از جمله عبدالعلی لطفی (سه دهه بعد، وزیر دادگستری دولت مصدق)، علی حائری شاهباغ (در زمان دکتر مصدق، دادستان تهران)، اللهیار صالح و… را به عضویت در این دیوان منصوب کرد که اندکی پس از تاسیس، دست به تعقیب قضایی و توقیف مقام هایی چون عبدالحسین تیمورتاش وزیر دربار زد.داور در مراسم راه اندازی این سازمان گفته بود که با اجرای قانون تاسیس دفاتر اسناد رسمی، مساله بزرگ دیگر که سندسازی (جعل و تزویر) برای خوردن املاک افراد و جامعه (اراضی ملی) است نیز حل خواهد شد و تکلیف دولت که حفظ اموال اتباع است و در قانون اساسی به آن متعهد شده است به انجام خواهد رسید.

مجله «کاوه» یک نشریه روشنفکری و انتقادی بود که از 23 ژانویه 1916 تا 30 مارس 1922 در برلین چاپ و در ایران توزیع می شد. سیدحسن تقی زاده در جریان جنگ جهانی اول این نشریه را تحت نظارت کمیته دفاع ملی منتشر می کرد تا احساسات ملی گرایانه و ضدروسی و موافق با آلمان را در میان ایرانیان تقویت کند. یکی از دلایلی که تقی زاده درفش کاویانی را به عنوان نشان نشریه خود انتخاب کرده بود این بود که عقیده داشت درفش کاویانی باید به جای نشان شیر و خورشید، نشان ملی ایرانیان باشد. محمد قزوینی، محمدعلی جمال زاده (با نام مستعار شاهرخ)، حسین کاظم زاده ایرانشهر، رضا تربیت، اسماعیل امیرخیزی و ابوالحسن حکیمی از جمله نویسندگان نشریه کاوه بودند.