یکی از مشکلات مدیریتی کشور کم دانشی بخشی از مدیران در سطوح مختلف است. این نقیصه زمانی که با اعتمادبه نفس آنان همراه شود و اندیشه و به دنبال آن تصمیمات مبتنی بر این کم دانشی را خدشه ناپذیر بنگارند و به نظرات کارشناسی و علمی وقعی ننهند، منجر به چالشی جدی برای کشور می شود. همان گونه که تاکنون چنین بوده و مردم هزینه ای بس سنگین را از ناحیه این رویکرد متحمل شده اند. این چنین رویکردی مشخصا بیشترین آسیب را به بخش هایی می رساند که در نهاد قدرت و حاکمیت از حمایت کمتری برخوردار هستند.