یکی از ویژگی های تقریبا مشترک فیلم های امسال جشنواره فیلم فجر (تا اینجای کار) کم رنگ، بی رنگ، خنثی و بی خاصیت و یا حتی منفی نشان دادن نقش پدر در خانواده هاست که البته این ویژگی مسبوق به سابقه بوده و می توان گفت که سال هاست چنین کج راهه ای در این سینما ریل گذاری شده و البته به بهانه پررنگ کردن نقش زن و مادر بوده و اینکه به مقام مادر و زن احترام گذارده اند، در حالی که در یک خانواده بدون پدر (به لحاظ معنوی) یا با پدر خنثی و بی خاصیت و یا پدر تخریب گر و هیولا، در واقع نقش مادر نیز تحت تاثیر قرار گرفته و به جای سازندگی و محور تجمیع و تکثیر خانواده به واکنش گری بعضا احساسی و حتی انتقام جویانه بدل