آلکسی دو توکویل در تحلیل انقلاب فرانسه به تمرکز مسائل حیاتی کشور در پایتخت می پردازد و از پاریس به عنوان «همه فرانسه» یاد می کند. درباره ایران نیز می توان گفت تهران «همه ایران» شد. توسعه اقتصادی-اجتماعی که به یک باره چهره ایران را تغییر داد، عمدتا محدود به تهران بود.

الگوی توسعه در ایران، مرکزگرا بود و تمرکز توسعه در تهران در حالی بود که دیگر شهرها از عقب ماندگی اقتصادی رنج می بردند. علاوه بر این، گسترش حلبی آبادها در حاشیه تهران نیز از پیامدهای این توسعه تمرکزگرا بوده است. توسعه ناموزون باعث پیشرفت تنها بخشی از جامعه و گسترش شکاف های طبقاتی است. مهاجران در حلبی آبادها، نظاره گر مصرف چشمگیر طبقه ممتاز در اطراف خود بودند که این امر بر نارضایتی روبه رشد آنها می افزود. این خود یکی از علل انقلاب بود. پس نباید شگفت زده شد که انقلاب درتهران آغاز شد و در تهران پیشرفت و در نهایت در تهران پیروز شد.

انقلابی برای برابری؛ تحلیل انقلاب ایران بر مبنای آرای توکویل، به نقل از مقاله ای به قلم حمید یحیوی و بهزاد زارعی