در سه ماه اخیر، بخش قابل ملاحظه ای از وقت من به خواندن پایان نامه هایی سپری شده که در آنها داور، مشاور یا راهنما بوده ام؛ حدود 10 پایان نامه. در همه این متن های اقتصاد مالی، آزمون فرضیه ها به کمک ابزارهای اقتصادسنجی و مدل های اقتصاد ریاضی انجام می شود. هر روز هم مدل ها و آماره های جدیدی معرفی می شود.

ابهام همیشگی من در بررسی این پایان نامه ها که ناچارم حداقل کلیات مدل ها و آماره های آنها را دریابم، و درک عمیق تر و قضاوت در مورد صحت وسقم پژوهش های انجام شده از نظر آمار و ریاضیات را به اعضای اقتصادسنج و اقتصاددانان ریاضی تیم داوری واگذار کنم، آن است که آیا دانشجوی پژوهشگر تا حد لازم به