از فیدل کاسترو فقید، رئیس جمهور مادام العمر کوبایی ها، نقل می کنند که زمانی با صراحتی آشکار گفته بود نقد چیزی جز مخالفت نیست و مخالفت هم البته عملی ضدانقلابی است! چریک انقلابی تکلیف را روشن کرده و تعارفات را دور ریخته بود، صاف و پوست کنده گفته بود که نقد و این قبیل تفنن ها را دوست ندارد و حتی همان لفاظی رایج اهالی سیاست که «نقد سازنده برای بهبود عالی است» را هم رها کرده بود. شاید امروز تعداد کسانی که با این صراحت ارزش های «لیبرالی» مانند آزادی بیان و فضای باز سیاسی را حقیر می شمارند زیاد نباشند، حتی در اقتدارگراترین حکومت ها هم ژست تحمل نقدهای سازنده (بخوانید بی خاصیت) رایج است.