از 22 اسفند 1329 غار هوتو در بهشهر (مازندران) از سوی کارلتون کان استاد مردم شناسی دانشگاه پنسیلوانیای آمریکا حفاری شد. آثار این غار مربوط به دوران نوسنگی یا غارنشینی است.

در طول 4 هفته به تدریج بیش از 100 متر از کف غار خاک برداری شد. دانشمندان در پایین ترین نقطه به سنگریزه هایی از عصر یخبندان با قدمتی حدود 75 هزار سال رسیدند. در همین قسمت انتهایی بود که تکه های استخوان های «انسان هوتو» پیدا شد. دانشمندان با کنار هم گذاشتن تکه های جمجمه های پیدا شده از سه انسان، به مدل جمجمه این انسان ها دست یافتند. شکل جمجمه اسکلت های پیدا شده در این غار با اسکلت های انسان «نئاندرتال» و انسان های «پیلت داون» که در زمان مشابه زندگی می کردند تفاوت داشته و تا حد زیادی مشابه جمجمه انسان امروزی است. از همین رو «انسان هوتو» یکی از یافته های مهم دانشمندان بوده که تاثیر مهمی در دیدگاه انسان شناسان از نحوه تکامل نسل انسان امروزی داشته است. دانشمندان جمجمه های به دست آمده را مربوط به اولین نسل های انسان امروزی می دانند که تقریبا به طور کامل و سالم نیز به دست آمده اند.