چارلز هند ی کتاب منحنی د وم را به نسل بعد اهدا می کند که د ر د نیایی بسیار متفاوت از د نیای او رشد خواهند کرد ، او بر این باور است که د ر عین حال ما آنها را طوری آماد ه کرد ه ایم که گویی د ر د نیای شان، هیچ چیزی متفاوت از د نیایی که خود می شناسیم نخواهد بود ؛ انگار اگر سرشان را پایین بیندازند و آزمون ها را یکی پس از د یگری بگذرانند، آن وقت شغلی برای شان وجود خواهد د اشت؛ آزمون ها و شغل هایی نه چند ان متفاوت از آنها که شصت سال پیش برای ما وجود د اشته است. این کار د ستورالعمل رسیدن به ناامیدی و سرد رگمی است. طبق پیش بینی ها، نیمی از شغل های امروز تا 10 سال د یگر از میان خواهند رفت. اما واقعا چطور باید جوانان را برای د نیایی که هنوز وجود ندارد و قابل پیشبینی هم نیست آماد ه کرد ؟