بازار مسکن در ایران از سال 1370 تاکنون با پنج دوره رونق و رکود مواجه شده است. این دوره ها به این گونه شکل می گیرند که پس از چند سال ثبات قیمت و کاهش حجم معاملات و به تبع آن کاهش سرمایه گذاری، عرضه مسکن به صورت نسبی کاهش می یابد و این کاهش عرضه به همراه تغییرات قابل توجه در یک عامل برونزا، منجر به افزایش قیمت در بازار مسکن شده و متعاقبا سرمایه گذاری در ساخت و ساز و شاخص های عرضه مسکن مثبت می شوند.

بررسی دوره های رونق و رکود نشان می دهد که دلایل برون بخشی پنج دوره افزایش قیمت (نمودار روبه رو)، در سال های 1374 و 1375 ناشی از جهش نرخ ارز، نرخ رشد بالای نقدینگی در سال های پیش از آن و همچنین