کاهش معنی دار منابع آبی، خشکسالی های ادامه دار، تنش آبی تعداد قابل توجهی از شهرهای ایران، مصرف بیش از نرم جهانی، کمبود سرمایه گذاری ها، کم شدن توان پیمانکاران و سازندگان به واسطه مطالبات انباشته از دولت، تحریم و بحران های بین المللی همگی فضای ابهام آلود و حتی تیره ای را پیش چشم فعالان و کنشگران صنعت آب نهاده و آنها به روشنی نمی دانند که تا کی این صنعت در برابر تقاضاهای فزاینده برای آب تاب آوری خواهد داشت.

آیا شهرهای کشور با جمعیت رو به افزایش شان خواهند توانست نیاز آبی خود را برآورده کنند و آیا شهروندان مصرف خود را خواهند کاست یا به عبارتی با شرایط کم آبی سازگار خواهند شد و آیا برای توسعه و سرمایه گذاری ها منابع لازم فراهم خواهد شد؟