آرشیو یک‌شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۷، شماره ۴۳۲۶
صفحه آخر
۱۶
روی خطوط بریل

شفاف سازی شاخص توسعه پایدار

سهیل معینی

در روزهای پایانی سال بخش عمده گفت وگوهای جاری در محافل افراد معلول معطوف به گمانه زنی ها در مورد تاثیر وضعیت خطیر کشور بر زندگی شهروندان معلول است. اما گذشته از این گفت وگوها آنچه راهگشاست، شفاف سازی در عملکرد و چگونگی هزینه کرد منابع است. در حوزه افراد دارای معلولیت تحقق شفاف سازی در دو بعد و جهت حایز اهمیت است؛ شفاف سازی در چگونگی تخصیص منابع مالی سازمان های حمایتی مانند بهزیستی به گروه های هدف است. اگر آمار افراد معلول تحت پوشش سازمان بهزیستی را همان حدود یک میلیون و 500 هزار نفر شناسایی شده و دارای پرونده بدانیم کل بودجه سازمان بهزیستی در این حوزه در ترکیب با منابع تخصیصی به یارانه ها و بسته های حمایتی در چه مواردی، در کدام عرصه های خدماتی و با چه شاخص هایی هزینه می شود. بخش چشمگیری از منابع مالی سازمان صرف حدود صدهزار نفری می شود که در مراکز شبانه نگهداری می شوند. بر این رقم باید یارانه پرداختی به مراکز روزانه را نیز حساب کرد که متاسفانه شاخص های روشن سنجش خدمات این مراکز نیز در دست نیست. در کنار تلاش برای افزایش منابع ملی سازمان باید عرصه های خدماتی به مددجویان، چگونگی برخورداری آنان از این خدمات، چگونگی ثبت خدمات ارایه شده و میزان هزینه کرد منابع برای هر مددجو روشن و در سامانه های الکترونیک ضبط شود تا بتوان سرانه هزینه هر خدمت به مددجو را حساب کرد و بر اساس آن کارایی عملکرد سیستمی سازمان بهزیستی را روشن کرد. بعد دیگر شفاف سازی در خصوص تشکل های غیردولتی و به ویژه موسسات خیریه است. خواست اصلی موسسات نیکوکاری و خیریه معافیت از مالیات و حمایت دولت است. تحقق این خواست منوط به شفاف سازی عملکرد این موسسات است تا از پولشویی به نام نیکوکاری و فرار مالیاتی جلوگیری کرد. در این زمینه نیاز به قانون جدید و تعریف سازوکارهای نظارتی و ثبت و ضبط چگونگی جلب منابع مالی از بخش خصوصی را داریم.