1 - اخیرا شورای عالی سلامت و امنیت غذایی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سیاهه ای از هم وطنانی را منتشر کرد که بیشتر از بقیه از عوارض کم تحرکی دچار آسیب شده اند. آنان به ترتیب در استان های بوشهر، یزد، سیستان وبلوچستان، هرمزگان، چهارمحال وبختیاری، اردبیل، کرمانشاه، البرز، سمنان و کرمان سکونت دارند.

2 - آشکار است که کم تحرکی، بیشترین اثر را در تشدید بیماری های غیرواگیر مانند دیابت، کبد چرب، سکته های قلبی و فشار خون دارد؛ مجموعه بیماری هایی که به قیمت سال 1396، حدود 35 هزار میلیارد تومان برای درمانش از کیسه دولت و ملت می رود؛ رقمی بیش از بودجه سالانه بزرگ ترین وزارتخانه ایران؛ آموزش وپرورش.

3 - اینک با نگاهی دوباره به استان ها و شهرهایی که بیشترین کم تحرکی در آنها گزارش شده، می توان دریافت که شهرداری این شهرها و استان ها تا چه اندازه بیشتر از بقیه باید به فکر تغییر سبک زندگی و ترویج استفاده از وسایل حمل ونقل پرتحرک تری مثل دوچرخه و پیاده روی باشند.

4 - نکته تامل برانگیز دیگر، وضعیت تشدید کم تحرکی در استان هایی است که نزد اغلب ایرانیان به سخت کوشی، تحرک و قدرت بدنی بیشتر مشهور هستند. واقعا چه اتفاقی رخ داده که هم وطنان عزیز ما در یزد، چهارمحال وبختیاری، کرمانشاه و اردبیل باید اینک دچار کم تحرکی مزمن و خطرناک شوند؟ از همه حیرت انگیزتر آنکه رتبه یزد از پنجم به دوم رسیده! چرا؟ چگونه است مردمی که مشهورند به قنات، قنوت و قناعت، اینک چنین کم تحرک شده اند؟!

5 - سرنوشت مردم یزد، یک هشدار بزرگ برای همه ما، به ویژه مسئولان آموزش وپرورش، محیط زیست و شهرداری هاست. امیدوارم سال 1398، سال اعتنای عملی به ترویج دوچرخه سواری در همه مناطق کشور، با اولویت 10 استان یادشده باشد و امیدوارم روحانیون ساکن در این 10 استان، خود در صف مقدم ترویج دوچرخه سواری و پیاده روی قرار گیرند تا کشور را از یک مصیبت بزرگ به کمک هم برهانیم.آمین.