در هر حال امثال من و آوینی و بسیاری از دوستان در شعر، قصه نویسی، سینما و بقیه هنرها دست پرورده حوزه هنری بودیم. آثاری که این افراد ایجاد کردند یا به دیگران آموختند یک مشخصه بارز داشت و فرقش با آثار گذشتگان در اصالت آنها بود. این روزها بچه ها خیلی سریع به مراحلی می رسند که ما باید سال ها زحمت می کشیدیم تا می رسیدیم. خود من در عرصه شعر گاهی به شعرای نوجوانی برمی خورم که انصافا اشعارشان انسان را شگفت زده می کند و درمی مانید که او این همه مصالح برای شعر گفتن را کی فرصت کرده فراهم کند.

این پدیده ها انسان را بیش از پیش به این واقعیت مومن می سازد که یک جو درایت بهتر از یک خروار روایت است. بعضی ها به قدری درایت دارند که می شود از آنها به عنوان میزان سنجش بهره برد و خیلی هم بی تکلف به این مرحله رسیده اند. چیزی که در گذشته ها چندان بروز و ظهوری نداشت.