تظاهرات بزرگ در سودان و الجزایر سبب تحولات سیاسی در این دو کشور شده و در هفته های اخیر شاهد کناره گیری بوتفلیقه، رئیس جمهوری الجزایر از قدرت و خلع عمر البشیر رئیس جمهوری سودان از سوی ارتش این کشور بوده ایم. درباره ناآرامی های جدید در کشورهای عرب آفریقا دیدگاه های مختلفی مطرح شده است. عده ای از کارشناسان معتقدند این تظاهرات ها دنباله بهار عربی سال 2011 است.

در آن سال تعدادی از دیکتاتورهای منطقه سرنگون شدند. اما در سودان و الجزایر به علل گوناگون تحولی رخ نداد. اکنون پس از گذشت سال ها، مردم در این کشورها مشاهده می کنند که رویاهای شان تحقق نیافته و وضعیت هر روز وخیم تر می شود. به این معنا که نه تنها وضعیت اقتصادی بدتر شده بلکه آزادی های مدنی وجود ندارد و فساد همه جا را فراگرفته است.

طبیعی است که در این شرایط مردم بار دیگر به خیابان ها آمده اند و این بار تجربیاتی از گذشته خود و کشورهای منطقه دارند که سبب می شود احتمال موفقیت آنها بیشتر شود. پس از بهار عربی سال 2011 حکمران های جدید در چند کشور قدرت را در دست گرفتند. اما نتوانسته اند به آنچه مردم می خواهند عمل کنند. به نظر مردم، تنها پوسته تغییر کرده و بدنه همان است.

به همین دلیل مردم سودان و الجزایر حتی پس از خروج دیکتاتورها از مسند قدرت، در خیابان ها باقی مانده اند زیرا به این باور رسیده اند که نباید به وعده های ارتش اعتماد کرد. از سوی دیگر شرایط داخلی و جهانی اکنون نسبت به سال 2011 بسیار متفاوت است. در نتیجه تحقق امید مردم محتمل تر شده است.در مطالب حاضر به علل تظاهرات اخیر در سودان و الجزایر، تفاوت های خیزش اخیر با آنچه در سال 2011 در بهار عربی رخ داد، شرایط خطرناک برای حکومت های استبدادی عرب و وضعیت جدید منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا اشاره شده است.