حمیدرضا نعیمی می گوید در پنجمین اجرای «سقراط» تمامی گروه از نو شروع به کار کردند و این نمایش تازه به بلوغ خود رسیده و قصد پیر شدن هم ندارد. اوکه این روزها برای بار پنجم نمایش «سقراط» را روی صحنه کارگردانی می کند در گفت و گو با خبرنگار ایلنا، درباره اینکه چرا برای بار پنجم سراغ این تئاتر رفته می گوید: «چون هنوز نمایش خوب و زنده ای است، تماشاگر از آن استقبال می کند و خیلی ها هم آن را ندیده اند.» نعیمی معتقد است که این نمایش می تواند حداقل یک میلیون تماشاگر داشته باشد. در اثبات مصداق مدعای خودش هم می گوید: «وقتی به متنش نگاه می کنم حس می کنم این نمایش قصد پیر شدن و تمام شدن ندارد.» او با اشاره به اینکه «انگار امروز بیشتر از 5 سال پیش، سقراط حرف دل مخاطب است» نیز می گوید: «به عبارتی، سقراط اثری است که برای امروز جامعه ایران نوشته شده و اینها دلایل زیادی است برای اینکه نمایش سقراط برای پنجمین بار روی صحنه بیاید. احساس می کنم اگر این نمایش صرفا با نگاهی تجاری به آن نگریسته می شد نیازی به 50 روز تمرین نداشت. ما در این طول تمرین تغییرات زیادی در کار ایجاد کردیم.» این کارگردان و نمایشنامه نویس در ادامه این گفت و گو با اشاره به این مساله که «در این دوره از اجرای سقراط، خیلی بیشتر از چهار دوره پیش، نمایشنامه شنیده می شود» یادآور می شود: «چون بازیگران به درک عمیق تری از کاراکترهایشان و چیزهایی که می گویند رسیده اند. اینها همه دلایل خیلی خوبی بود برای اینکه وقتی می شنویم اثری در کشور دیگر 10 سال اجرا می شود، آیا این 10 سال مدام خود را تکرار می کند؟ من در هر دوره اجرا، سقراط را مقداری تغییر می دادم اما این بار خیلی تغییراش دادم.»

یکی از ویژگی های قابل تامل «سقراط» که منتقدان حوزه تئاتر به آن توجه جدی نشان داد ه اند آن است که این نمایش به اقتضای موضوع، شروع و متناسب با حادثه و نتیجه نهایی به پایان می رسد. سقراط می خواهد بگوید تراژدی نیست، بلکه یک «درام حماسی» است، چون سقراط حق انتخاب دارد و می تواند جانش را نجات دهد، اما برای او مرگ، در قیاس با بندگی و سرسپردگی، عطیه ای ارزشمند و جایگاه مند است و حمیدرضا نعیمی هم همین موضوع را در دیالوگ های پایانی «سقراط» بیان کرده است.