سر کلاس هنر داشتم هواپیماهای آدم های بد را می کشیدم. همان هایی که روی سر بچه ها بمب می ریزند. می خواستم هواپیماها را خاکستری بکشم، اما معلم مان می گفت خاکستری همان سیاه است. البته می گفت، نمی شود ندیده و نشناخته به کسی بگوییم آدم بد. اما من مطمئنم کسی که با بچه ها می جنگد آدم خوبی نیست. معلم مان می گفت یک روز همه بدی های دنیا از بین می رود. اسم همه آدم های بد از تخته دنیا پاک می شود. آن روز یا باید سیاه سیاه باشی یا سفید سفید. یا خدایی یا شیطانی. خاکستری همان سیاه است. گفتم آقا اجازه؟! چه کار کنیم آن روز زودتر برسد؟ گفت از خودت شروع کن. یا سیاه باش یا سفید. خاکستری همان سیاه است.