بحران سیل در ایران فارغ از هر نتایجی که داشت یک موضوع را برای چندمین بار آشکار کرد؛ اینکه دولت کنونی بیش از اینکه با بحران گذرای سیل مواجه باشد با بحران دایمی ارتباطی مواجه است؛ بحرانی که تاکنون هزینه های زیادی را بر دولت و جامعه تحمیل کرده است و همچنان در حال قربانی گرفتن است. هر ناظر سیاسی در حیرت می ماند که چرا دولت از نظر ارتباطی تا این حد ضعیف و ناکارآمد است؟ مگر ممکن است که دولت سخنگو نداشته باشد؟ آیا تعمدی در کار است؟ آیا کسی را پیدا نمی کنند؟ آیا کسی نمی پذیرد؟ آیا به لحاظ ساختاری وضعیت دولت به گونه ای است که امکان داشتن سخنگویی را از آن سلب کرده است؟ آیا نیازی به سخنگو نمی بینند؟ هرکدام