دو سه نکته هست که همچنان مرا رنج می دهد. یکی این که تمام کسانی که با تیمسار قرنی گرم می گرفتند و با ایشان رفت و آمد داشتند، موقعی که ایشان استعفا کرد، کنار کشیدند و رفت و آمدشان را قطع کردند. هر چند این چیزها ذره ای در تیمسار اثر نداشت، ولی من به شدت رنج می بردم. موقعی که برای تشییع جنازه ایشان به قم رفتیم، تازه فهمیدم تا چه حد مظلوم بود و چه شرایط دشواری را از سر گذرانده بود.

در باره این شهید بزرگوار کمتر کار درخوری انجام شده است، در حالی که ایشان بعد از آن همه صدمه ای که در زندان های رژیم شاه دید، ریاست ستاد ارتش را قبول کرد و مردانه در برابر تجزیه طلبان ایستاد، آن هم در شرایطی که ارتش به کلی از هم پاشیده بود. ایشان با درایت و هوشمندی کم نظیری ارتش را جمع و جور کرد و نظم را به آن برگرداند و به ارتش سر و سامان داد. به نظر من در باره این شهید عزیز بسیار کوتاهی شده است.