می شود حدس زد که وقتی برادران لومیر داشتند برای ساخت دوربین فیلم برداری تلاش می کردند تا تصویر متحرک را روی پرده نشان دهند، پدرشان به آنها گفته: گل پسرها، شما همین آدم هایی که دو پایشان روی زمین است را بچسبید و سروسامانی به زندگی تان بدهید، آدم روی پرده پیشکش تان و وقتی ونسان ونگوگ ستاره و دشت و مزرعه را به آن شکل عجیب و غریب می کشیده، دوستی بغل گوشش زمزمه می کرده: ونسان جان، آن چیزی را که مردم دوست دارند بکش، بی خیال آنچه توی کله ات هست و آشپزی که داشته برای اولین بار میرزاقاسمی را ابداع می کرده، خیلی امیدوار نبوده که در مقابل اشکنه خوران طرفداری پیدا کند. اما خوش شانس بوده ایم که هیچ کدام