در حالی که گفته می شود، جمهوری اسلامی بنا دارد به زودی با اتکا به توافق هسته ای و بر اساس برخی مواد برجام اقدام به کاهش تعهدات جزیی و کلی برجامی خود کند، باید توجه داشته باشیم که این تصمیم اولا به هیچ عنوان به معنای خروج ایران از برجام نیست و اتفاقا اقدامی در راستای اجرای بخشی دیگر از این توافق است و درثانی باید توجه داشته باشیم که به هر حال در شرایط خاصی قرار داریم و باید گام هایی با احتیاط و بر اساس منطقی مبتنی بر تامین منافع ملی کشور برداریم. در این میان باید توجه داشته باشیم که سناریوی خروج ایران از برجام، دقیقا همان سناریویی است که امریکایی ها طراحی کرده و به دنبال آن هستند، بنابراین نباید به دام این بازی بیفتیم. همزمان در حالی که شاهد طرح برخی انتقادهای مخالفان دولت علیه برجام هستیم، واقعیت آن است که با وجود تمامی حرف هایی که زده می شود، همین برجام باعث شد که برخی کشورها حاضر به اجماع با امریکا علیه ایران نشوند. حال آنکه اگر ما از برجام خارج شویم، آژانس بین المللی انرژی اتمی ناچار است که گزارش بدهد و وقتی هم که گزارش آژانس منفی باشد، ممکن است پرونده به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع شود و احیانا بار دیگر تمامی تحریم ها بازگشته و فراتر از آن، ممکن است حتی مجددا ذیل فصل هفت نیز قرار بگیریم. با این اوصاف توصیه و تاکیدم این است که با تعمق و تامل و به دور از عصبانیت تصمیم گیری شود تا کشور با حداقل آسیب از این گردنه نیز عبور کند و مشکلات را به حداقل برسانیم. همزمان نکته حایز اهمیت دیگر آن است که فضای داخل کشور باید منطقا به سمت وفاق و برادری پیش برود.

هر چند متاسفانه بعضا شاهدیم که جناح انحصارطلب همچنان بر طبل اختلاف می کوبد و به دنبال مصادره فضای سیاسی کشور به نفع خود است که این اقدام می تواند عواقبی ناخوشایند به همراه داشته باشد. همزمان در حالی که این فضای خاص کشور ممکن است به بهانه ای برای برخی جناح ها تبدیل شود تا فضای سیاسی و اجتماعی را به سمت انسداد پیش برده و محدودیت ها را افزایش دهند، واقعیت آن است که از قضا همین آزادی های سیاسی می تواند راهگشای مشکلات مختلف داخل کشور باشد.