(بدان ای سالک راه خدا!) معنای خودسازی این است که انسان کاری کند تا خودی در بساط نباشد، بلکه هر چه باشد خدا باشد. از نیرویش که استفاده می کند، در راه الله تعالی باشد. وقتی خشمگین می شود، در رابطه با خود نباشد... لذا علمای اخلاق و کسانی که اهل معرفت هستند می گویند: اگر بخواهی خود را بسازی، باید خودی در بین نباشد. اگر می خواهی خدابین شوی، خودبینی را کنار بگذار. اولیای خدا این چنین بودند، آن ها خود را مطرح نمی کردند، هرچه مطرح می کردند، خدا بود.(1)