این روزها که جهان اسلام و دنیای عدالت، داغدار شهادت مولای متقیان حضرت امیرالمومنین علیه السلام است، همسو با دلدادگان حضرتش به سوگ می نشینیم و این ستون را به سروده زیبایی از شاعر متعهد کشورمان جناب آقای رحمان نوازنی اختصاص می دهیم.

صورت خیس خودش را طرف چاه گرفت

آسمان تیره شد از بس که دل ماه گرفت

بر سر سفره کمی درد دل خود را گفت

یک نفس گفت؛ ولی آینه را آه گرفت

راه افتاد مسیحا که نفس تازه کند

زیر سنگینی گامش نفس راه گرفت

خانه آوار شد و روی قدم هاش افتاد

اشک هی آمد و تا پای قدمگاه گرفت

سمت در رفت ولی در به تقلا افتاد

و از این حادثه یک فرصت کوتاه گرفت

درب بسته شد و قلاب به پهلوش گرفت

روضه ای شد که دل حضرت درگاه گرفت

باز هم روضه دیوار و در و یک مادر...

باز با دختر خود ذکر «وا اماه» گرفت

لحظه ای بر در این خانه به زانو افتاد

«اشک بر فاطمه» را توشه این راه گرفت

وقت رفتن شده بود و سحرش آمده بود

پا شد و جلوه «یا فالق الاصباح» گرفت

رفت معشوق خودش را بکشد در آغوش

رفت و وقتی که تنش حالت دلخواه گرفت

بوسه ای زد به سرش تیغ و تنش آتش شد

آتشی که به دل سنگ و پر کاه گرفت

مثل زهرا به زمین خورد و به سجده افتاد

آنچنانکه دل محراب و دل ماه گرفت

آه یک دست بر آن فرق شکسته که گذاشت

خم شد و دست به پهلوش به ناگاه گرفت

پا شد و رو به مدینه شد و با فاطمه گفت

عاقبت حاجت خود را اسدالله گرفت