روز25 مه 1981 شورای همکاری خلیج فارس در ابوظبی تشکیل شد. این شورا شامل یک بلوک سیاسی- تجاری از کشورهای پیرامون خلیج فارس و کشورهای عرب منطقه است که اعضای آن اهداف تجاری و اجتماعی مشترکی را پیگیری می کنند. از جمله اهداف کشورهای عضو، رسیدن به واحد پولی مشترک تا سال 2010 بود. اعضای شورای همکاری خلیج فارس در عرصه سیاست خارجی، امنیتی و دفاعی و تجاری و بازرگانی با هم همکاری دارند. این شورا همکاری نزدیکی با ایالات متحده دارد و مهم ترین شریک تجاری اتحادیه اروپا در جهان عرب است.

مسیر چاه شماره یک از محله های «نفتک» و «پنج بنگله» می گذرد. نفتک یکی از قدیمی ترین محله های شهر است که زمانی در گذشته های دور، نسل دوم خانه های کارگری شرکت نفت ایران و انگلیس معروف به «بیست فوتی ها» را در خود جای می داد. خانه های بیست فوتی، سقف های طاق ضربی داشتند و دو اتاق 10فوتی؛ با امکانات ابتدایی برای گذران زندگی روزمره جویندگان نفت. این روزها نفتک، بیست فوتی های کوچک را به خاطر نمی آورد؛ محله ای است شلوغ با مشکلات شهری انباشته، بوی تند گاز در هوا و تابلوهایی که خطر را یادآوری می کنند: «نزدیک نشوید! به شدت قابل اشتعال»راه از پنج بنگله می گذرد؛ یک شیب تند و یک سازه نیمه کاره که قرار بوده پارک موزه نفتی مسجدسلیمان شود. خیابان خلوت، به نرده های سفید و آبی می رسد که یک محوطه کوچک را محافظت می کنند. روی تابلو نوشته شده: «چاه نمره یک/ شروع بهره برداری: پنجم خرداد1287 شمسی/ 8 هزار گالن در روز/ عمق چاه: 360متر/ نخستین در خاورمیانه.»

اولین چاه نفت خاورمیانه، سایت موزه ای است که محوطه محقرش با افتخار نخستین بودنش نمی خواند؛ زمینی است مستطیل شکل با ابعاد 25 در 36متر، مساحت 900متری و یک اتاقک نگهبانی؛ چاه شماره یک و دکلش، دیگ تولید بخار، تلمبه رفت و برگشت، لوله های تاسیسات و کابل های مته حفاری چاه، ماسوره های چرخان به همراه چند قطعه عکس تاریخی. روی آنها نوشته شده: «old MIS.» عکس ها رنگ به رخسار ندارند و بدون شرحند. عکس ها چهره آدم هایی را نشان می دهند که پیروزمندانه رو به دوربین می خندند؛ ایرانی ها و انگلیسی های کاشف نفت. می توان در میانه موزه میدان نفتون، زیر دکل چاه نمره یک که به قرقره بالای سرش رنگ تند نارنجی زده اند، ایستاد و به پنجم خرداد 1287 فکر کرد.

مسجدسلیمان را در اسناد تاریخی شرکت نفت ایران و انگلیس MIS می خواندند (مخففMasjad - I - Sulaiman). انگلیسی ها بعد از خروج از صنعت نفت ایران، شیر فلکه چاه معروف شماره7 مسجدسلیمان را به عنوان یادگار دوران اوج بهره برداری بردند. معروف است این فلکه آن قدر نفت داشت که ناگزیر، مازادش را به درون چاه برمی گرداندند و درش را می بستند. چاه شماره7 با تولید حدود 7میلیون تن نفت در زمان خود پربهره ترین و معروف ترین و در واقع شیرچاه نفتی دنیا بود و شیرفلکه آن سال ها با همان علامت اختصاری MIS در محل ورودی ساختمان مرکزی شرکت نفت انگلیس دیده می شد. روی لوحی کنارش نوشته بودند: «این شیر چاه شماره7 مسجدسلیمان است. کسانی که از منافع ناشی از حجم تولید نفت این چاه اطلاع دارند لازم است هنگام عبور از مقابل آن به پاس احترام، کلاه خود را از سر بردارند.»

چند سال پیش همزمان با یکصدسالگی اکتشاف نفت ایران، این شیرفلکه به ایران بازگردانده شد. مسجدسلیمانی ها عادت دارند قصه چاه شماره7 را برای هر تازه واردی تعریف کنند.

مسجدسلیمانی های قدیم هر جای شهر که باشند، در «سی برنج» و «نفتون»، در «باغ ملی» و «کمپ کرسنت»، در «بی بی یان» و «نمره یک»، علامتMIS را پشت شیشه ماشین ها یا روی شیشه و تابلوی مغازه هایشان نوشته یا روی دستبندهای طلا و نقره حکاکی کرده اند.

25 ماه مه سال 2012 فضاپیمای دراگون به عنوان اولین فضاپیمای تجاری به پایگاه بین المللی فضایی فرستاده شد. دو شرکت بوئینگ و اسپیس ایکس سازندگان این فضاپیما، مبلغ 440 میلیون دلار از ناسا دریافت کردند.