در محله بچگی من تعداد زیادی دیوانه وجود داشت. منظورم از دیوانه به معنای امروزی نیست که مثلا می گوییم همسایه طبقه بالایمان دیوانه است چون تازه نصفه شب شروع می کند به جاروبرقی کشیدن یا فلان رفیقمان دیوانه است چون در این اوضاع و احوال به فکر ازدواج افتاده است؛ دیوانه های محله ما رسما دیوانه بودند و هرکدام قلمرو خاص خود را برای رفت و آمد و نشستن داشتند. اینکه ساکنان محله پیش یا پس از اسم آنها پسوند دیوانه را می آوردند به هیچ عنوان معنای تحقیرآمیز نداشت، بلکه همان قدر که یوسف آقا بقال و کیوان سازفروش و علی آقا بوتیک دار را با هویت کاریشان مشخص می کردند، این افراد نیز با لقب دیوانه داخل تقسیم بندی