این روزها را در تاریخ خواهند نوشت؛ چندده سال بعد اگر کسی مانند سیدفرید قاسمی پیدایش شود و بخواهد تاریخ مطبوعات ایران را بنویسد، به 1398 که برسد، مکثی طولانی خواهد کرد و با حسرت از این سال خواهد نوشت؛ سالی که به دلیل بی کفایتی ها و بحران کاغذ حیات نشریات مکتوب با چالشی اساسی روبه رو شد. آن روز حتما خواهد نوشت که در این سال، برخی نشریات تعطیل شدند، بعضی انتشار کاغذی را متوقف کردند و به جهان دیجیتال کوچ کردند، برخی مجبور به افزایش صددرصدی قیمت تک فروشی شان شدند، برخی تعداد صفحاتشان را به نصف کاهش دادند و برخی نیز مجبور شدند با تعدیل و اخراج تعداد زیادی از کادر حرفه ای خود ادامه مسیر دهند. آن روز