پاییز سال 92 13 انجمن اسلامی دانشگاه شهید مدنی تبریز از من برای سخنرانی دعوت کرده بود. قبل از سخنرانی نماینده ولی فقیه در این دانشگاه نگرانی خود را از موضوعاتی که پیش بینی می کرد ممکن است به آنها بپردازم، مطرح کرد. یادم هست در آن فرصت کوتاه به او گفتم هنوز گره انتخابات 88 با دست باز می شود و اگر دست تان می رسد پیگیری کنید، شاید شما بتوانید این موضوع را به مقامات بلندپایه منتقل کنید، صدای ما که به آنها نمی رسد. انتخابات سال 88 را می توان پرمناقشه ترین انتخابات پس از انقلاب اسلامی در ایران برشمرد. تا قبل از آن سابقه نداشت که اعتراض به نتیجه انتخابات در حدی باشد که به سطح خیابان ها کشیده شود و معترضان نتیجه انتخابات خواهان ابطال آن شده باشند. بعد از این اعتراضات و حتی درست یک روز بعد از انتخابات 22 خرداد 88 بسیاری از فعالان ستاد مهندس موسوی و کروبی روانه زندان شدند و بعد از گذشت 10 سال کاندیداهای معترض به نتیجه انتخابات همچنان در حصر خانگی به سر می برند. خسارت های بی شماری به کشور وارد شده و زخم های به جا مانده از این انتخابات هنوز التیام نیافته است. هنوز با کلیدواژه فتنه بسیاری از شهروندان از حقوق اجتماعی خود محروم می شوند و هنوز خانواده های کشته شدگان کهریزک پیگیر مجازات عاملان فجایع کهریزک و ریخته شدن خون فرزندان خود هستند. این در حالی است که کسی که خود را پیروز انتخابات و مخالفان و معترضان را خس و خاشاک می دانست، با وجود خسارت هایی که با سوءمدیریت خود به کشور وارد کرد و همچنان نیز عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است، خود را در قامت یک اپوزیسیون می بیند. طرح این مقدمه از آن روی اهمیت دارد که بپذیریم نه تنها از مسائل و تردیدها و ابهام های 88 کاسته نشده است، بلکه به بهانه های مختلف این اعتراض خود را در اشکال جدید نشان می دهد و تا زمانی که شاهد مثالی به نام حصر وجود دارد، به معنی آن است که این زخم نه تنها درمان نشده، بلکه مزمن نیز می شود. محمدرضا خاتمی اگر در پاسخ به پرسش خبرنگاری همچنان بر موضوع تقلب اصرار دارد، هدفی جز درمان این زخم و درد مزمن ندارد که طبیب بهتر از هر کسی آگاه است که برای درمان موثر هر دردی باید به عوامل به وجود آورنده این درد و نیز همه راه های درمان موثر با نگاهی دقیق و واقع بینانه پرداخت. این دادگاه فرصتی است برای درمان این درد و شاید کاهش آلام و رنج هایی که طی این سال ها بر شانه های ایران سنگینی می کند. دادگاه هنوز ادامه دارد و او با عدد و رقم و شواهد دقیق در حال اثبات حرف خود است. هر چند چنین دادگاهی باید خیلی زودتر و به شکلی علنی برگزار می شد، اما هنوز دیر نشده و می توان زخم های به جا مانده از انتخابات 88 را درمان و گره آن را با دست باز کرد. شاید در این روزهای سخت با حل این مناقشه باری از روی شانه های ایران عزیز نیز برداشته شود.